inlogcodes die ik gisteren wist
waar mijn smartphonelader is
zoetjes sleutels borstel bril
wat ik met oude cassettebandjes wil

waarom ik haar nooit meer belde
dat ik die gedichtenbundel bestelde
waar ik dat pasje heb neergelegd
wat ik dacht maar nooit heb gezegd

mijn blauwgebloemde lange strokenrok
de droom waaruit ik vanmorgen wakker schrok
waarom ik dat geleende boek niet heb teruggegeven
en wat was ook alweer de zin van leven?

hoe vaak je hortensia’s moet snoeien
dat hij zelden zei wat hij bedoelde

maar nooit
nooit
vergeet ik
hoe zijn handen voelden

28-9-2018

Donkergroene palmen sieren fier de rotsen,

wit licht de baai op onder de zinderende zon.

drijvend op lome golven deinen dagen traag voorbij.

Leven, lijf en liefdeszwaarte verdwijnen.

Als een plotse zomerstorm de uitgedroogde grond teistert

vervagen stoffige maanden van langs elkaar leven,

van vergeten vragen, vermoeide stiltes, uitgeputte lijven.

Als zalig zoet zomerfruit rijpen we, barsten open,

doen ons gulzig aan elkaar tegoed.

AIs de stilte is weergekeerd, vredig als vanouds,

rijden we langs lavendelvelden terug de thuisherfst in waar,

vol van kleur en zaden, onze zonnebloemen nog weken

langs de warme schuurmuur reiken naar de zon.

17-7-2018, eerste versie juni 2016

Vandaag is het vast vier januari of

elf maart of 1 november of

dertien, tien of twee september, want

dat zijn de dagen dat haar geliefden

overleden en zij ze gedenkt in haar heden.

Het zijn de dagen dat ze niet naar buiten gaat

maar een kaars brandt en tegen haar doden praat.

Halfstok hang ik voor haar raam, heel stil en

luister naar de stem die binnen zingt: If it be your will.

19-5-2018