(dit gedicht is een zogenaamde koppensneller, samengesteld uit krantenkoppen uit Trouw en Volkskrant van 31-12-2022
Ik durf er niet aan te denken dat een jaar nog slechter
kan worden dan 2022, het was een chaosjaar, een
uitputtende tocht in een permanente staat van crisis,
liegende leraren, communicatieve uitglijders, excuses om in
de gaten te houden, ons denken is failliet, uitvluchten en
geitenpaadjes kunnen we ons niet meer permitteren
Gewoontedieren zijn we en tamelijk luie bovendien,
lichaamstaal is misschien wel ons belangrijkste
communicatiemiddel: ga staan als een superheld en
je voelt je een stuk zelfverzekerder: ’Kom op jongen’
schreeuw ik fluisterzacht door mijn tanden: ‘Weg met het
oergelul, dit is wat er gebeurt als je pizzadozen niet recyclet!’
Luister en huiver, kinderen, lezen brengt loutering, een
rustig eiland buiten de eigen bubbel, varen langs verhalen
toen de toekomst nog leuk was: ‘we once were one’,
kamers met aandacht, dat doet wat met je
Voortaan trek ik, de petemoei van de punk, met Oud en Nieuw
gewoon een roze onderbroek aan: een weemoedige
solotentoonstelling, motor van de verbeelding, ultieme
beloning voor het geduld van de stille kracht
Okedoeibedankt!