Inspiratie: het Woord van de Week in de Facebook schrijfgroep Ultrakorte Verhalen
Zijn getergde kreet doet haar rennen naar de slaapkamer: het beddengoed is nat, op de grond loopt het urinaal verder leeg.
Het is zijn verslagen blik die haar ogen vol doet schieten.
Haar hart verkrampt.
Hij vloekt.
Sussend helpt ze hem overeind en naar de douche: ‘Dit komt door de bijwerkingen van de chemo, het ligt niet aan jou, echt niet.’
Terwijl hij doucht, opent ze het raam, verschoont zijn bed, dweilt de vloer, zet koffie.
Als hij de kamer in wankelt, helpt ze hem in bed, stopt hem in, streelt zijn eens zo sterke handen.
Hij zucht.
Zwijgend drinken ze koffie.