vlecht ik je met zachte vingers door
mijn dagen, weef je in mijn wereld
dansen we een langzame wals
deinend op ons voorbije samen
Met de jaren zijn scherpe randen
vervaagd, littekens geheeld en als lichte
strepen verweven met mijn rimpels
het dessin van de tijd op mijn huid
Soms in september diep ik ons weer
op, we ruiken de bloeiende lavendel
bewonderen de wolken, gedenken Jonathan
voelen ons verwant in een onbezwaard gemoed
Even
