Donkergroene palmen sieren fier de rotsen,

wit licht de baai op onder de zinderende zon.

drijvend op lome golven deinen dagen traag voorbij.

Leven, lijf en liefdeszwaarte verdwijnen.

Als een plotse zomerstorm de uitgedroogde grond teistert

vervagen stoffige maanden van langs elkaar leven,

van vergeten vragen, vermoeide stiltes, uitgeputte lijven.

Als zalig zoet zomerfruit rijpen we, barsten open,

doen ons gulzig aan elkaar tegoed.

AIs de stilte is weergekeerd, vredig als vanouds,

rijden we langs lavendelvelden terug de thuisherfst in waar,

vol van kleur en zaden, onze zonnebloemen nog weken

langs de warme schuurmuur reiken naar de zon.

17-7-2018, eerste versie juni 2016