‘Nee, geen koffie, geen tijd voor, die klus moet af.
Bovendien zoeken ze me, die lui van die blauwe enveloppen. Alleen maar omdat ik een beetje bijbeun. Hebben ze niks beters te doen dan seizoen werkers te pakken? Het is niet eens mijn corebusiness, dit, dat rare pak, dat gedoe met die eieren.
Nee, geef mij maar die daken in de winter, lekker rustig beetje pakjes door schoorstenen smijten, relaxed man.
Maar ja, de baas zat omhoog, dus dan pak je die klus.

Allemachtig, wat krijsen ze daar, verwende apen, kunnen ze mijn eieren zeker weer niet vinden.
Krijg ik de schuld natuurlijk.
Kan ik het helpen dat die ouders design wildernissen aanleggen in die achtertuinen? Ondank is ’s werelds loon.
Ik pik het niet langer, ik kap ermee, de rest pletter ik in de berm. 
Ik ren naar Schiphol, nog mazzel dat ik niet met die trage stoomboot terug hoef, ik pak de baas z’n privéjet.
Zoek het maar uit met die eieren, ik lig straks lekker in mijn hangmat in de zon in Spanje.
De groeten!’

29-2-2016