Een mens heeft zeer zei ze, waar
het brein niet bij kan. Toen woorden
tekortschoten susten haar ogen, plaatsten
haar handen naaldjes, kwamen tranen
Zelfs de hemel huilde mee, de wolken
braken, de wereld werd een zee zonder
schuiltroost. Een waterwonder dat
het zeer verteerde.
Brem bloeide gele druppels, Leonard
baste dat het goed was
‘Amen’
Bijzonder mooi…zo zou ik ook willen dichten Cora, maar kan het (nog) niet.
Ik wist ook niet dat ik het kon Ellie, tot drie jaar geleden, met dank aan Margreet Schouwenaar die het me leerde en me stimuleerde!
Prachtig
Dankjewel Nel!