Haar, ik had er nooit zoveel mee. Als kind kamde ik het zonder in de spiegel te kijken, die scheiding links viel er vanzelf in. Af en toe werd het geknipt, bloempotmodel met pony, flink kort, de kapper was duur, helemaal voor een gezin met vijf kinderen. Eenmaal volwassen keek ik twee keer wél goed, én stomverbaasd, in de spiegel:
De eerste keer was op 22 december 1972. Het hoorde erbij, werd me gezegd en dus nam een kapster ’s morgens anderhalf uur lang mijn negentienjarige hoofd onder handen. Voor het eerst werd mijn slappe, dunne, steile haar verstevigd, getoupeerd, gekruld, opgestoken, stijf gelakt en versierd met linten en witte friemeltjes. Een mooie bruid werd tevoorschijn getoverd. Van die dag en de dertig jaren daarna heb ik geen spijt, wel van dat kapsel. Nog herken ik mezelf nauwelijks in de schoonheid op de foto’s.
Dun en steil was en bleef mijn haar. In de jaren 90 kwam mijn kapster met een oplossing: een speciale permanent. ‘Maar ik wil geen krullen hoor’, bond ik haar op het hart, met afgrijzen denkend aan de stijf gekrulde permanent van mijn moeder. Ze stelde me gerust, dit was een lichte permanent, die gaf geen krullen maar mooie stevige lokken die mijn haar voller zouden doen lijken. Dat leek me wel wat en ik was inderdaad blij met het resultaat, voor het eerst toonde de spiegel een mooie volle bos haar. De dag daarna liep ik in Dordrecht van het station naar mijn kantoor. Het regende zachtjes. ‘Zozo’ zei mijn collega toen ik binnenkwam, ‘naar de kapper geweest?’ Ik begreep haar grijns pas toen ik later in het toilet mijn handen waste en terloops in de spiegel keek. Recht in het gezicht van mijn moeder. De regen had mijn steil geföhnde permanent veranderd in heel veel, hele kleine, kroezende krulletjes….
In de spiegel grijnst een grijze coronahippie naar me. Pas over twee weken ben ik aan de beurt bij de kapper.
12-5-2020
14 thoughts on “Haarherinneringen”
Arme jij, met je kroezende krulletjes. Liever een coronahippie dan dat, of niet?
Vulcano zong niet voor niets ooit: ‘Als je haar maar goed zit, dan zit je haar wel oké’, 😉
Leuk, die foto!
Geweldig! Ik heb ook van die herinneringen. Ook een trotse eigenaresse van sluik dun haar. Mijn eerste schoonmoeder was een kapster en een roddeltante. Geen goede combi. Ze was aan het roddelen en ondertussen verbrandde ze je haar met peroxide. Op de foto waar ik 20 was lijk ik ouder dan nu. Ik ben nu 54.
Lieve groetjes van Ema
Coronahippie, wat heb je een leuk haar-verhaal geschreven ? Volgens mij hebben we allemaal wel een poosje onvrede met onze haardos gehad, en nu, nu we ouder worden deert dat minder hoewel we er leuk uitzien, we doen toch nu dat waar we ons het beste bij voelen. Wat ben ik daar blij mee!!
Wat een prachtig verhaal weer!
Ik herinner me ook nog die permanentkopjes van vroeger.
Wel krullen, maar geen enkele speelsheid, alles muurvast en al die vrouwen leken op elkaar.
Arme jij, met je kroezende krulletjes. Liever een coronahippie dan dat, of niet?
Vulcano zong niet voor niets ooit: ‘Als je haar maar goed zit, dan zit je haar wel oké’, 😉
Leuk, die foto!
Zeker weten, liever glad en grijs 😉
Haha, dat haar, dat weet wat.
Ha ja, echt zo’n ijkpunt op oude foto’s!
O wat een kleurig leuk verhaal en wat lief die foto! Je bent wie je bent hoor, met en zonder krullen of steil haar.
Cora, de dichter.
Aaltje
Precies Aaltje, daar komt het uiteindelijk op neer
Geweldig! Ik heb ook van die herinneringen. Ook een trotse eigenaresse van sluik dun haar. Mijn eerste schoonmoeder was een kapster en een roddeltante. Geen goede combi. Ze was aan het roddelen en ondertussen verbrandde ze je haar met peroxide. Op de foto waar ik 20 was lijk ik ouder dan nu. Ik ben nu 54.
Lieve groetjes van Ema
Geweldig wat een haarverhaal allemaal oproept ? en mooi meegenomen dat je nu jonger oogt dan toen ?
Coronahippie, wat heb je een leuk haar-verhaal geschreven ? Volgens mij hebben we allemaal wel een poosje onvrede met onze haardos gehad, en nu, nu we ouder worden deert dat minder hoewel we er leuk uitzien, we doen toch nu dat waar we ons het beste bij voelen. Wat ben ik daar blij mee!!
Dank Ellie, daar heb je helemaal gelijk aan!
Wat een prachtig verhaal weer!
Ik herinner me ook nog die permanentkopjes van vroeger.
Wel krullen, maar geen enkele speelsheid, alles muurvast en al die vrouwen leken op elkaar.
Ja, precies, dat bedoelde ik! Standaard hoofden waren dat vaak, gelukkig is er nu veel meer variatie, in welk kapsel je ook wilt en wat je staat.
Wat heb je vroeger en nu weer leuk aan elkaar gebreid! En ik herken je goed hoor in de schoonheid op de foto?♀️. Je mocht, en mag, er zijn!
Dankjewel Hannie, mooie complimenten ?