Yoga, al jaren kalmeert het mijn geest en versoepelt mijn lichaam. Behalve toen, een warme juni avond een paar jaar geleden:
Vlak voor we beginnen, ik lig al op mijn matje, stuift er een nieuweling naar binnen. Hij installeert zich op het enige lege matje. Naast mij. Geduldig wacht iedereen tot hij ook klaar is om te beginnen. Ondertussen ontspint zich een gesprek over de ramadan, die in die dagen plaats vindt.
Iemand maakt zich zorgen: ‘In deze hitte achttien uur niet eten en drinken, is dat niet ongezond?’ De yogadocente valt haar bij, haar lijkt de kans op uitdroging in deze warme dagen reëel. Naast me, ondertussen ook uitgestrekt op zijn matje, reageert de nieuwe: ‘Ach wat, gevaarlijk, ze doen het toch zelf? En trouwens, wat dan nog als er een paar doodgaan?’
Van ontspanning kwam niks meer.
20-7-2017
14 thoughts on “Yoga”
Lieve Cora, Ja, je stukje geeft te denken. Van ontspanning kwam niks meer, kan best weg, vind ik. Dat kun je in het midden, bij de lezer laten. Het is een dilemma waar niemand zich mee bemoeien kan. Daarom is het een goed stukje. we moeten er over nadenken.
Liefs Aaltje
Ik denk, dat de reacties in de yoga-groep zo waren, dat de laatkomer nooit meer is teruggekomen. Jij hebt je immers altijd kunnen ontspannen, behalve die ene keer. Gelukkig maar?!!
Op de een of andere manier weet je Hein telkens weer tot leven te brengen, zo opgaand in wat hem, buiten jou, dierbaar was. En vervolgens laat je er ook geen twijfel over bestaan dat hij er niet meer is en dat je hem nog altijd mist?
Lieve Cora, Ja, je stukje geeft te denken. Van ontspanning kwam niks meer, kan best weg, vind ik. Dat kun je in het midden, bij de lezer laten. Het is een dilemma waar niemand zich mee bemoeien kan. Daarom is het een goed stukje. we moeten er over nadenken.
Liefs Aaltje
Dankjewel Aaltje! Die laatste zin laat ik toch maar staan, juist omdát er zo verschillend en tegenstrijdig over gedacht kan worden …
Bah, om woest van te woorden.
Ja, mee eens, ?
Ik denk, dat de reacties in de yoga-groep zo waren, dat de laatkomer nooit meer is teruggekomen. Jij hebt je immers altijd kunnen ontspannen, behalve die ene keer. Gelukkig maar?!!
Ha, het was inderdaad een eenmalig optreden ?. En daardoor onvergetelijk.
Dat kan ik me voorstellen. Dat roept spanning op en daarvoor ga je niet naar yoga. Gelukkig eenmalig en inspiratie voor een verhaaltje opgedaan 😉
Precies, inspiratie ligt vaak op straat. Of op een matje 😉
Gelukkig kan ik mij op een andere manier ontspannen.
De uitspraak is wel pittig hoor,( doodgaan)
Ja, een nare uitspraak en helaas geen uitzondering.
Gelukkig was ik daar op dat moment niet ?
?, ha, dat zegt al genoeg ?
Op de een of andere manier weet je Hein telkens weer tot leven te brengen, zo opgaand in wat hem, buiten jou, dierbaar was. En vervolgens laat je er ook geen twijfel over bestaan dat hij er niet meer is en dat je hem nog altijd mist?
?, dankjewel, inspiratie is overal, in vandaag maar ook vaak in het terugkijken op wat was en wie waren, ❤