dichter en dichterbij
De loodgieter, de elektricien en de tegelzetter zijn vertrokken.
De timmerman bouwt nog even een koof om de nieuwe meterkast.
Komt dan binnen: ‘Gefikst, mevrouw.’
Hij wacht, zijn gezicht hoopvol.
Ik zet weer koffie.
Hij drinkt genietend, kijkt rond, vraagt naar de foto’s aan de muur.
Vertelt trots over zijn tweeling: ‘Jaren op gewacht, na zeven IVF-pogingen was het raak.’
Ze hebben dyslexie, dyscalculie en ADHD.
Zijn gezicht glanst, zijn ogen stralen terwijl hij vertelt.
Als hij weg is, zie ik rond de koof verfvlekken op de grond en zaagsel tot aan het plafond.
En de buitenbel doet het niet meer.
Maar de koof is klaar.
26-11-2019
En jij doet het enig juiste, legt de essentie vast van hoe te leven.
Chapeau
Liefs Aaltje
☺❤
Mooi!
Dank dank, Remke!
De laatste zin is het belangrijkste?
Ha, ja, de weg er naar toe was opmerkelijk …
Hoe mooi jij je observatie beschrijft. Een pluim, Cora!
Dank Ellie, voor die pluim!