Ik luister, knik: begrepen en stap haastig weg, ‘ben zo terug.’
Lopend kijk ik om me heen, links, rechts, links zeiden ze.
Ik versnel mijn pas, lees de bordjes op de deuren: administratie, Cees, Anna, kantine, drie deuren zonder bordje.
Wat moet je hier doen om je naam op je deur te krijgen?
Wie zitten er achter die naamloze deuren?
Moet ik hier nou links of rechts?
Doorlopen maar, iets sneller maar kleine stapjes, lippen op elkaar, vuisten, billen dichtgeknepen.
Hier moet het zijn, nee, directie, D. van Voorst. Directieleden hebben geen voornaam hier.
Verder, sneller.
Daar.
Waar die rij staat.
Stop, stop, je zit nog niet, hou je buik vast, tegenhouden!
Mijn sluitspier luistert niet.
??
Cora, heel herkenbaar. Goed weergegeven…en dan heb je natuurlijk die rij wachtende voor u.
Precies! Dat je denkt dat je er bent maar wéér moet wachten ??
Laatste stukje , heel herkenbaar?
O jee … ??
??
???
Oh ja ??
Haha, ja hè?