Meneer Van V is een schaakmaat van mijn vader, ze schaken allebei bij ‘Ons Genoegen.’

Elke dinsdagmorgen komt hij bij ons.

Mijn moeder geeft hem koffie, ze zitten aan de grote tafel en praten over ditjes en datjes, het weer, de laatste schaakwedstrijd.

Uit zijn borstzak pakt hij een potlood en een boodschappenboekje en opent dat.

Met zijn potlood boven aan de bladzijde begint hij: ‘Hijnog thee? Hijnog koffie? Hijnog margarine? Hijnog kaakjes? Hijnog limonade?’

Mijn moeder, knikt, denkt na of schudt haar hoofd.

Als ze haar hoofd schudt, vraagt hij ‘hoeveel?’ en schrijft iets in het boekje.

Minutenlang gaan ze zo door.

Dan klapt hij het boekje dicht en vertrekt.

Als hij weg is, vraag ik aan mijn moeder wat hijnog is maar ze begrijpt mijn vraag niet.

’s Middags brengt meneer Van V twee grote dozen vol met boodschappen.

Ik mag de boodschappen uitpakken en opruimen.

Terwijl ik dat doe, lees ik zorgvuldig de verpakkingen, dat gaat langzaam, ik kan nog maar net lezen.

Mijn ogen speuren naar het woord hijnog maar ik zie het nergens staan, ook niet bij de moeilijke woorden onder ‘ingrediënten.’

Wel staat op alle boodschappen: De Spar.

Tientallen jaren later komt deze herinnering terug in mijn gedachten en besef ik: Heb je nog!

Hijnog is heb je nog!

5-11-2020