Het gebeurde een paar weken geleden:

Voor ik de stapel oude kranten in de papierbak deponeer, blader ik ze nog even door.

Lees een recensie, een column.

Tot mijn oog valt op een artikeltje over de Mayakalender: Geleerden hebben vastgesteld dat de kalender een aantal historische feiten wel degelijk correct heeft voorspeld.

Echter, de Maya die de voorspellingen vastlegde in de kalender, leed aan dyscalculie: hij noteerde sommige voorspellingen correct maar dateerde ze verkeerd.

Een voorbeeld wordt genoemd: het einde van de wereld staat genoteerd voor 2012, maar dat moet 2021 zijn.

Kenmerkend foutje voor iemand die lijdt aan dyscalculie.

Als het oude papier is weggebracht, kijk ik in mijn, nog steeds papieren, agenda wat de komende week brengt.

Afspraken, sporten, verjaardagen, scooter ophalen, allemaal bekend.

Wacht, wat staat daar: 10.50!

Dat uitroepteken, kennelijk is dit belangrijk maar er staat niks bij.

En ik gebruik zelden uitroeptekens.

En dit is mijn handschrift niet, deze grote dikke zelfverzekerde zwarte cijfers lijken in niets op mijn kriebelige, ook voor mezelf amper leesbare, hiëroglyfen.

Koortsachtig denk ik na, is dit een afspraak?

Maar waar en met wie, is het een bedrag dat ik schuldig ben of krijg, moet ik iemand bellen of word ik gebeld, word ik ergens verwacht? Of …?

Ik heb geen idee, hoe langer ik kijk, hoe dreigender die cijfers lijken.

Al weken vraag ik het me nu af, elke keer als ik in mijn agenda kijk:

wat gebeurt er op donderdag 16 september 2021 om 10.50?

10-9-2021