stil staan tussen juichend junigroen
op het bruggetje staren naar
waterlelies berenklauw en bramen
opzien naar wandelende witte
wolken boven weilanden bos en
water, voelen hoe
tijd uit het brein
verdwijnt, longen opleven
het hart herademt
Klein maar fijn. Hoe eenvoud adeldom verleent aan het weglaten!
Liefs Aaltje
Ja, met steeds minder steeds meer zeggen 😉❤️