Een herinnering van een tijd geleden:

Louk was toen drie en dol op gekruid eten.

En op worst.

Zelf hield ik daar niet van maar voor hem zocht ik naar lekkere worstjes.

En vond die in de supermarkt aan de overkant: gekruide barbequeworstjes.

Hij was er dol op.

Niks mis mee dus.

Tot we op een dag boodschappen doen.

Vanuit de supermarktkar dirigeert Louk me langs de schappen met de ingrediënten voor zijn lekkerste maaltijd: ‘matat’, ‘mayo’ en ‘wost.’

Gehoorzaam geef ik hem alles aan.

Als ik de worstjes pak, valt mijn oog ineens op het etiket.

Ik lees: WAARSCHUWING: STERK GEKRUID, NIET GESCHIKT VOOR KLEINE KINDEREN!!!

Ik schrik, wat heb ik dat arme kindermaagje al die keren aangedaan?

In een reflex leg ik het pak worstjes terug.

Dom.

In de supermarktkar verrijst een dreigende Nemesis.

Zijn ogen spuwen vuur, twee wijsvingertjes wijzen van mij naar de worst.

Door de supermarkt schalt een woedend kinderstemmetje: ’OMA WOST PAKKEN! LOUKIE WOST! PAKKEN OMA!!!

21-4-2022

Inspiratie: het Woord van de Week in de Facebookgroep Ultrakorte Verhalen: Drift