Ik zuchtte

over zwaar en zonde

over vroeger en verloren

over later en last

 

ze zweeg

over licht en goed

over anders en beter

over los en laten

 

ik jammerde

over buxusmot en zevenblad

over onbegrip en onvermogen

over zenuwgas en luchtalarm

 

ze wees naar de bloeiende lavendel

kijk zei ze, een mooier paars bestaat niet

ze wreef een takje tussen haar vingers

ruik zei ze, een fijnere geur bestaat niet

 

ik weifelde en mompelde ongelovig

leven zonder zorgen zonder morgen

zonder gisteren en herinneren

kan leven zo simpel zijn?

 

ze zweeg en luisterde

toen ik weer zuchtte, fluisterde ze

mag leven zo simpel zijn?

 

mei 2022

gemaakt als opdracht voor een poëzieles over de functie van herhaling in gedichten Opgenomen in de door de stichting UitJeErvaring uitgegeven dichtbundel: ‘Stralend, gedichten over licht’