Aaltje en ik deden weer een dichtsessie.

Tweemaal kozen we willekeurig vijf woorden uit een willekeurig boek (dit keer uit ‘De meeste mensen deugen’). 

Dit zijn de woorden uit de eerste ronde: Onze, Afgebroken, Gemoed, Vertellen, Hemel.

 

Dit maakte Aaltje:

 

We vertellen elkaar met ijle stemmen over

onze angsten die als strakgespannen

snaren natrillen van het venijnig

aanraken door toegespitste vingers

en zo het gemoed beroeren. Bremzout

als zweet en bloed het stroef afgebroken

akkoord. Zweepslag in het gelaat. Oud

oer-gevoel van alleen gelaten. De hemel

zonder sterren. Ver weg het geluid van

huilende wolven. Wij spelen eigen wijs,

weten beter. Op strakke snaren trekken

we het gemoed uiteen. Beroeren

beter weten. Wie het weet mag het zeggen;

oordeelt niet. IJl klinken onze stemmen.

***

 

En dit deed ik met die woorden:

 

Onze tijd

 

De jaren en mijn grijzende gemoed

hebben gaandeweg herinneringen afgebroken

verbrokkeld, tot stof doen vergaan in de aarde

 

Ik wil je vertellen hoe doorbestaan

de dagen grijs kleurt, hoe leeg de

hemel oogt sinds jij wegvloog

 

Dat is de helft, steeds vaker

kleuren dagen gulzig groen

straalt de hemel levend blauw 

 

moet ik mijn ogen bijna dichtknijpen

voor ik je schaduw zie oplichten

boven een horizon vol heimwee

 

14-9-2022