Dit is een Koppensneller: samengesteld uit krantenkoppen uit Volkskrant en Trouw van 3 en 4 november j.l.

 

 

Eenzamer in New York dan op een onbewoond

eiland, een associatieve reis vol visuele prikjes,

het grimmige slagveld een elegant gefilmd kunstwerk,

de camera vertelt alles, bloedstollend maar moet het

allemaal zo heftig? Het blijft in golven komen: hoop

en wanhoop, als niets echt goed helpt, probeer dan alles

 

Waar staan we precies? Angstcultuur en chaos, mensen

zeggen de vreemdste dingen, hopen dat er nooit consensus

komt, de karikaturen, nieuwe verdachten, de standpunten,

blinde haat, onze neiging tot ruziemaken strekt zich uit tot

in het heelal, het houdt nooit op. De empathische blik,

onuitgesproken intimiteit, ze staan er niet om te springen.

 

Lichtpuntjes zijn er ook, toen ik mij verloren voelde en jij

mij vond. Adembenemend mooi, dát werd tijd. Toch vind

ik, gezagsgetrouwe hooligan in geluksonderbroek, mild in

vergelijking met anderen, verliezen stiekem mooi, misschien

niet heel verfijnd maar wel effectvol. Simpelweg rouwend in

de Dapperstraat, met verhalen vol verdriet en gemis in de oren.

 

Iemand wordt

hopeloos verwacht

iemand dagdieft

een hele dag aan stilstaand water

iemand heeft zin in mogelijks

iemand houdt beide armen wijd

voor wie er mooi in past

 

 

 

 

6-11-2022