Blij begroeten we elkaar, het voorbije jaar vervaagt in onze omhelzing.
Struinend door de duinen vertel ik zorgelijk over tegenslagen en over mijn overvolle agenda.
Ze staat stil, kijkt me aan: ‘Wat wil je echt?’
‘Schrijven!’
Het komt uit mijn tenen.
‘Wat houdt je tegen?’
Ik ratel een ratjetoe aan mitsen en maren en eindig met de reactie van een collega: ‘Jij? Schrijven? En dan wil je zeker ook nog gelezen worden. Er zijn al veel te veel slechte schrijvers.’
Naar adem happend sta ik stil, weer helemaal terug in dat gesprek, tranen rollen over mijn wangen.
Zoekend kijkt ze rond, haar ogen glijden over het duinpad.
Ze bukt, haar handen zoeken tussen de losse bladeren en takjes naast het pad, rapen iets op, geven het mij: ‘Schrijf!’
Nb: ganzenveren worden spiritueel o.a. gezien als brengers van goed nieuws en nieuwe kennis
2012
8 thoughts on “De ganzenveer”
Ja. Dat is prachtig. Jij bent het eigene schrijven, zoals ik dat eigene van jouzelf ervaar. Dank je dat ik jezelf mag lezen.
Liefs Aaltje
Ja. Dat is prachtig. Jij bent het eigene schrijven, zoals ik dat eigene van jouzelf ervaar. Dank je dat ik jezelf mag lezen.
Liefs Aaltje
Dankjewel Aaltje 😍❤️
Cora, mooie woorden en mooi geschenk! En die collega mag van mij in de pudding zakken. Wetenswaardige n.b.!
🤣 haha, ja vertrouwen werkt echt beter als inspiratie en stimulans, dat blijkt 😉❤️
Cora, wat ben ik blij dat jij die ganzenveer kreeg. Wij als lezer krijgen telkens een juweeltje te zien.
Groetjes,
Patricia
Dankjewel Patricia, ik ben er ook nog steeds blij mee, het gaf me het doorslaggevende duwtje om te gaan schrijven ✍️
Sommige mensen zijn zo onempathisch begaafd….. Je schrijft prachtig, dus lekker doorgaan. Wij genieten er van en wij zijn de kenners. 😊
Dankjewel Vivian! Ja hoor, ik ga lekker door 😉. (Wat een goeie term: onempatisch begaafd 😋)