Ik loop de gang in om boven wat te pakken.

Stop onderaan de trap.

Wat ook weer?

Zuchtend zijg ik neer op de vierde tree.

Staar naar mijn voeten op de onderste tree.

Peins.

Koud is het hier.

En stil.

Niemand roetsjt half aangekleed naar beneden, gehaast want verslapen.

Niemand neemt de trap met drie treden tegelijk om een vergeten leerboek te pakken.

Niemand roept van boven: waar ligt …?

Niemand zit halverwege de trap, baken en obstakel, verdiept in ‘In de ban van de ring.’

Toch, ik hoor ze, voel ze, groet ze.

Zit nog even.

Tot ik me herinner wat ik boven moet halen: een schroevendraaier.

9-2-2023