Langzaam vervaagt de slaap, ik rek me uit, gaap vergenoegd, goeie bedden hebben ze hier.

Opstaan, aankleden, op slippers slenteren naar de boulangerie aan de overkant: ‘Bonjour, deux croissants s’il vous plait.’

Het meisje lacht: ‘Ook goeiemorgen, zijn twee croissantjes ook goed?’

Er komen vast veel landgenoten hier.

Weer terug zet ik koffie, goeie koffie hebben ze hier.

Op het terras geniet ik van mijn ontbijtje.

Het is nog geen elf uur maar de thermometer geeft nu al 29 graden aan in de schaduw.

Zoals voorspeld, de zomers worden hier steeds Spaanser.

Ik kijk om me heen.

De oleander barst van de knoppen, hortensia’s, clematissen en stokrozen bloeien al in een bont boeket van rood, paars en roze, lavendel geurt lila.

Verderop spelen kinderen uitgelaten bij een zwembad, geplons en gegil mengen zich met het gekrijs van een meeuw die landt op een schoorsteen: een witgrijze vlek in een wolkeloze zomerlucht.

Mijn ogen glijden over de stapel boeken op tafel, al maanden verleiden ze me in het voorbijgaan: ‘lees mij, lees mij, je gaat mij geweldig vinden.’

Of zal ik eerst een ommetje maken langs de rivier?

Mijn lijf blijft zitten, voelt met gesloten ogen de warme troost van de zon, luistert naar een merelconcert, snuift de bloemengeuren op.

Van de vele plaatsen waar ik ooit was, bevalt deze me het best.

26-6-2023