Op een mooie heldere en zelfs droge novemberdag deden wij weer een dichtsessie, Aaltje en ik.

In de eerste ronde kozen we deze vijf woorden en verwerkten die in een gedicht: Vergelijken, Kunstenaar, Zweven, Witdoorschijnend, Tweetal.

Zo verwerkte Aaltje deze woorden:

 

Licht

Niet te vergelijken, het zweven

van heel dit witdoorschijnend licht

het ademloos ontstegen zicht

dat al het aardse doet verrijken

met transparantvol evenwicht.

 

Het licht dat kunstenaars doet leven

als schreven ze een goed gedicht.

Een keuze tussen aarzelen en beven

waaruit nog evenwicht moet blijken.

Is kunst naar zielsgedachten kijken?

 

We schitteren op blank papier.

Een tweetal kunstenaars is hier.

Van uit de diepte van de ziel geschreven

zijn er van woorden meer dan vijf gebleven.

maar aan de wilg hangt onze lier.

 

 

En zo vlocht ik ze in mijn gedicht: 

 

Mist

Nevelflarden zweven boven het  

weiland, een tweetal witdoorschijnende

schonkige schaduwen mekkert melancholiek

over gisteren en alleen en lichtloos

 

de kunstenaar dwaalt door het grijs

zonder doel en zonder duiden, zonder

vergelijken met vorige novembers maar hij

vindt geen andere woorden voor vergankelijkheid

 

22-11-2023