‘als je alert leeft, is het gemakkelijk overal wonderen te zien’  Thich Nhat Hanh

Louk logeert een nachtje bij me.

Na avondeten en badritueel zegt hij zachtjes: ’Oma bij Noukie liggen.’

En dus kruip ik even naast hem in bed.

Hij ligt op zijn rug, ik schuif op mijn zij naast hem en daar is zijn hand al.

Hij pakt mijn arm en legt die schuin over zijn borst met mijn hand op zijn schouder.

Twee kleine warme handen houden mijn arm stevig vast.

Zo liggen we, volmaakte stilte in en om ons heen.

Mijn ademhaling volgt de zijne.

De buitenwereld is er niet meer, nooit is leven lichter dan nu.

Mijn kleine genietgoeroe die geen weet heeft van gisteren of morgen, van etiketjes als ‘zorgintensief’ en ‘moeilijk verstaanbaar gedrag’.

Die mij leert hemzelf te zien, zonder etiketten.

Langzaam voel ik hoe slaap hem overmant.

Als hij slaapt maak ik mezelf langzaam los, oei, te snel, twee strenge handjes grijpen mijn arm en leggen hem terug.

Heerlijk, blijf ik gewoon nog even liggen.

Pas als zijn greep is verslapt en hij diep in slaap is, sta ik omzichtig op.

Zoveel soorten wonderen zijn er, maar de mooiste is de liefde.

9-1-2016