Aaltje en ik deden weer een dichtsessie. We kozen vijf willekeurige woorden en verwerkten die in een gedicht.

Dit waren de woorden in de eerste ronde: Derden, Manuscript, Wereldwijd, Algemeen, Bereid.

Dit maakte Aaltje met deze woorden:

Bereid

dat derden

mijn manuscript

‘het verzet’

wereldwijd

bekend

mogen maken,

en mij

als bijzonder in zijn algemeenheid:

daartoe ben ik volledig bereid.

(noot en leestip: Aaltjes nieuwe boek ‘Het verzet’ komt bijna uit, het is prachtig!)

Zo verwerkte ik de vijf woorden:

Manuscript

voor me op tafel die slordige stapel papier

verkreukeld door te vaak aarzelend openen

en even later beschaamd dicht slaan

dagen al blader ik door dit verhaal over gemiste

kansen in het algemeen en over vervlogen

dromen in het bijzonder. Weer dwalen mijn ogen

langs hoofdstukken die de werkelijkheid omzeilen en

haperen bij alinea’s die de waarheid raken en juist

die maken dat deze berg bladzijden ongelezen blijft

want ik ben nog niet klaar voor vragen van derden

nog niet bereid tot verspreiding wereldwijd

5-3-2023

Frêle draden vangen winterzon, lokken

de buit naar waar de spin wacht, verward in

een web zonder nooduitgang, weerloze

mummies zonder recht op weerwoord

verstikt tot smakelijke hapjes. Proef je

de voldoening van een prooi vangen, voeding

voor een hongerig leven, voor een broze

ziel? Kost die ik vergaar in lentegeur en

herfststorm in hoge kinderstemmen en in de grijze

stilte bij graven waar zon, waar spijs, waar dierbaren.

Ook ik bouw een web van warmte, schuilplaats

huilplaats, waar mondkost is, waar wordt gefluisterd

en geluisterd, vergeten en opgeleefd waar wereldse

wanhoop en aardse wartaal buiten blijven, waar

geluk huist als leeftocht in zinnen en woorden.

oktober 2022

In de tweede ronde van de dichtsessie met Aaltje vorige week, plukten we deze vijf willekeurige woorden uit ‘Geheime kamers’ van Jeroen Brouwers en verwerkten die in een gedicht, een CorAaltje:

Schoppen, Water, Nagel, Plaatjes, Spannend.

Dit werd het bij Aaltje:

Spannend spel

met water schoppen

glinsterblinkend in de zon

als ik met mijn nagelgaatjes

toch eens plaatjes vullen kon

maar met blinkend flitsgeschitter

duizend druppels helder licht

slippen al mijn holtes dicht

waterfeest bij de fontein

snaterwater vol geklater

als ik met mijn vingertjes eens

alle gaatjes vullen kon met brein

praatjes heb ik dat is waar

maar het water is zo klaar

en mijn hoofd is veel te klein

nagels om je gat te krabben

als ik die heb ben ik rijk

sta ik nooit met al mijn kwabben

bloot of met mijn gat te kijk

glans van druppels flitsgeflonker

van het grote ongelijk ben

jij het licht en ik het donker.

Dit rolde er bij mij uit:

Gesnapt

Hoe je op school doelloos

ronddraaide op je stoel tot

de bel ging en je stampend door diepe

waterplassen naar huis holde, je

zusje van je kamer schopte, ze

lachte, toen zenuwachtig onder

je matras

zocht

en zocht

en zocht

vergeefs

weg waren die spannende plaatjes

Hoe je nagelbijtend wachtte

op het onafwendbare

25-2-2023

Brosrepen in de gangkast

Koetjesrepen van oma

Leonidas

Delicata walnoot melk in Utrecht

Cadbury melk hazelnoot bij de V&D in Zeist

Leonidas

Toblerone in een tent in Oostenrijk

Fruits de mer bij La Place

Leonidas

Godiva oublies bij een cursus

Milka blokjes tijdens de rondvraag

Leonidas

Merci met een strikje voor een verjaardag

Australian chocolate onder de Kerstboom

Leonidas

RIP: Manon café, Lingot vanille

Gianduja buche, Carré krokant

Noisette masquée, Ganache

28-1-2023

We deden weer een dichtsessie, Aaltje en ik.

Uit het boek ‘Geheime kamers’ van Jeroen Brouwers, plukten we vijf willekeurige woorden en verwerkten die in een gedicht.

Dit waren de woorden in de eerste ronde:

REM-slaap, Andere, Gelegd, Opbergen, Galopperen

Zo verwerkte Aaltje ze:

Je hebt je REM-slaap af gelegd in kasten

vol vergetelheden. Nu je wakker bent, is door andere

wakkeren vaak gezegd: nachtmerries zullen niet

galopperen, opbergen die beesten. ‘t Paard op stal en

jij als een vogel in je nest. Dit is je queeste: Wordt zen.

Allicht kun je het eens proberen.

***

En dit is mijn gedicht met die woorden:

Doemgedachten

Onopvallend frommel ik ze in elkaar en berg ze op,

zoals je schone sokken achter de onderbroeken

legt in een overvolle la, uit het zicht van toevallig

passerende gezonde ronde argumenten. Koppig

verrijzen ze ‘s nachts in elke REM-slaap, galopperen

gillend door mijn onderbewustzijn, wekken andere

doemgedachten, illustreren elkaar met schrikbeelden en

sleuren en passant bergen oud zeer mee

de nieuwe dag in.

 25-1-2023

(dit gedicht is een zogenaamde koppensneller, samengesteld uit krantenkoppen uit Trouw en Volkskrant van 31-12-2022

Ik durf er niet aan te denken dat een jaar nog slechter

kan worden dan 2022, het was een chaosjaar, een

uitputtende tocht in een permanente staat van crisis,

liegende leraren, communicatieve uitglijders, excuses om in

de gaten te houden, ons denken is failliet, uitvluchten en

geitenpaadjes kunnen we ons niet meer permitteren

Gewoontedieren zijn we en tamelijk luie bovendien,

lichaamstaal is misschien wel ons belangrijkste

communicatiemiddel: ga staan als een superheld en

je voelt je een stuk zelfverzekerder: ’Kom op jongen’

schreeuw ik fluisterzacht door mijn tanden: ‘Weg met het

oergelul, dit is wat er gebeurt als je pizzadozen niet recyclet!’

Luister en huiver, kinderen, lezen brengt loutering, een

rustig eiland buiten de eigen bubbel, varen langs verhalen

toen de toekomst nog leuk was: ‘we once were one’,

kamers met aandacht, dat doet wat met je

Voortaan trek ik, de petemoei van de punk, met Oud en Nieuw

gewoon een roze onderbroek aan: een weemoedige

solotentoonstelling, motor van de verbeelding, ultieme

beloning voor het geduld van de stille kracht

Okedoeibedankt!

3-1-2023

Voor het onbevangen kind dat ontworsteld aan een moederlijf

weerloos een wereld intrekt van klatergoud en bedrog:

kijk met je hart, luister met je ziel, leer vergeven.

Voor de ziel met mankementen aan zijn buitenkant waar

onwetende omstanders over oordelen en van alles van vinden:

kijk met je hart, luister met je ziel, leer vergeven.

Voor de wantrouwige met intuïtieve ingevingen die overal

opzet en onraad ziet en enkel onbegrip ontmoet:

kijk met je hart, luister met je ziel, leer vergeven.

Voor de verlatene, verlangend naar voorbije tijden, die zich

vastklampt aan anderen, omdat hij ‘alleen’ aanziet voor eenzaam:

kijk met je hart, luister met je ziel, leer vergeven.

Voor jou die zich in hen herkent, open je armen, omarm en

verwarm hen want je weet: zij zijn jou en jij bent hen en er valt

niets te vergeven als je kijkt met je hart en luistert met je ziel.

november 2022

Naar aanleiding van de les over dichter Dylan Thomas in de cursus Poëzie online

In de tweede ronde van onze dichtsessie van vorige week, vormden deze woorden de uitdaging om te verwerken in een gedicht:

Heenweg, Naderen, Letters, Engel, Ontzetting.

Dit is Aaltjes gedicht:

Pijn

Met ontzetting nam ik plaats

Op mijn knieën in hard grind

voor de steen, waar in gebeitelde letters

te lezen stond: ‘Rust zacht Engel.

Voor jou was de heenweg zwaar.

een hellegang zoals je aan je kruis genageld

bij het naderen van het Hemelse Jeruzalem.

een laatste woord riep: ik verstond

‘Vader, waarom heb je mij verlaten?’

Dat ik bij je geboorte dit niet heb

voorzien doet mij alsnog pijn.

Bij je graf uit ik mijn spijt

met pijnlijke knieën in hard grind.

Het had anders moeten gaan;

beter was je geen mens geweest

en had ik het niet verkeerd gedaan…

***

En dit kwam er bij mij uit:

Kruispunt

Op de heenweg zocht mijn brein eindeloos

naar betekenis en verklaring voor verdriet en

tegenslag. Ik verzamelde letters, vond woorden

schreef zinnen vol ontbering en ontzetting

Op het kruispunt halverwege, naderen de duivel van

eeuwig uitstel en de engel van compassie elkaar en

strijden grove verwijten tegen vergeving en genade.

Ik groet ze en loop door, lichter dan ooit eerder

16-11-2022

Gisteren deden we weer een dichtsessie, Aaltje en ik.

We prikten om de beurt een willekeurig woord uit een boek en verwerkten deze woorden elk in een gedicht: een CorAaltje.

Deze keer kwamen de woorden uit ‘Cliënt E. Busken’ van Jeroen Brouwers.

Dit waren de woorden in de eerste ronde:

Gebonk, Voordat, Afwacht, Prenten, Hersens.

Dit is Aaltjes CorAaltje:

De wolven

Gebonk op de deur. Voordat we de betekenis

beseffen van wat of hoe duiken we onder.

Koelte en duisternis in de kelder,

laat de wolven maar huilen, zegt vader.

Laat de wolven huilen daarbuiten ze dreigen

met tanden door het kelderraam Ze dragen

helmen met lantarenlicht, het oog van hun geweer

op ons gericht. Vader weet van geen betekenis.

Zoals de wolf afwacht. Het harig monster. Hij

slaat gaten met granaten. Laat zijn prenten

achter voor doden die opspringen uit hun grafgaten

terwijl onze harten exploderen. De splinters

maken onze hersens bewust wat oorlog is.

Laat de wolven maar huilen, zegt vader.

En dit is mijn CorAaltje:

Mijmering

Gaandeweg haperen mijn hersens almaar

meer, vervaagt mijn verleden, gaan feiten

verloren in gemijmer over vallende bladeren, verdrinkt

mijn vroeger in een zee van onverteerd zeer

Mijn hart dat aarzelend afwacht, blijft zich met

bang gebonk inprenten: het komt goed

het komt goed, het komt vast weer goed

voordat het onherroepelijk fout gaat

16-11-2022

Dit is een Koppensneller: samengesteld uit krantenkoppen uit Volkskrant en Trouw van 3 en 4 november j.l.

Eenzamer in New York dan op een onbewoond

eiland, een associatieve reis vol visuele prikjes,

het grimmige slagveld een elegant gefilmd kunstwerk,

de camera vertelt alles, bloedstollend maar moet het

allemaal zo heftig? Het blijft in golven komen: hoop

en wanhoop, als niets echt goed helpt, probeer dan alles

Waar staan we precies? Angstcultuur en chaos, mensen

zeggen de vreemdste dingen, hopen dat er nooit consensus

komt, de karikaturen, nieuwe verdachten, de standpunten,

blinde haat, onze neiging tot ruziemaken strekt zich uit tot

in het heelal, het houdt nooit op. De empathische blik,

onuitgesproken intimiteit, ze staan er niet om te springen.

Lichtpuntjes zijn er ook, toen ik mij verloren voelde en jij

mij vond. Adembenemend mooi, dát werd tijd. Toch vind

ik, gezagsgetrouwe hooligan in geluksonderbroek, mild in

vergelijking met anderen, verliezen stiekem mooi, misschien

niet heel verfijnd maar wel effectvol. Simpelweg rouwend in

de Dapperstraat, met verhalen vol verdriet en gemis in de oren.

Iemand wordt

hopeloos verwacht

iemand dagdieft

een hele dag aan stilstaand water

iemand heeft zin in mogelijks

iemand houdt beide armen wijd

voor wie er mooi in past

6-11-2022