Aaltje en ik bladerden door: ‘Een van ons’, een roman van Christine Otten.
We kozen vijf willekeurige woorden en verwerkten die elk in een gedicht. Dit zijn de woorden:
Woestijn
Zilverpapier
Gelijkwaardigheid
Gestript
Verbondenheid
Aaltje verwerkte ze in dit sonnet:
Oekraïne, of de slag om Arnhem
Woestijn van leegte, achtergelaten zandvlak,
waar door granaat en bommen gelijkwaardigheid
in onnadenkende verwijdering en met gemak
het menselijk bestaan ontkent, wreed toegepast
zo als een mensenhuid verwijderd wordt. Gestript
gelooid. Mensheid in zon geslacht. Van droogte dor.
De kelen hees van dorst, de tong eruit geknipt.
Droog zand. Verlatenheid. Slechts nog een schor
gekreun. Geschroeid het vlees. Een mozaïek
van verse kreukels, heet als vuur van zon
zilver papieren prop, die machteloos vonkt
waar eens de overdaad van licht begon.
Verbondenheid is slechts een droom. Muziek,
al uitgespeeld voor het beginnen kon.
————————————————-
Ik verwerkte de vijf woorden zo:
Rimpelingen
Hoe oude huid, door de tijd gestript van
een onbevangen woestijn van als
zilverpapier glanzende gladheid
gaandeweg dwarse voegen en diepe
voren onthult die eerst vreemd
aanvoelen, tot je ze betast en verkent
streelt bij jezelf en bij elkaar en je
gerijpte gelijkwaardigheid herkent en
verbondenheid voorbij eindigheid
