stil staan tussen juichend junigroen

op het bruggetje staren naar

waterlelies berenklauw en bramen

opzien naar wandelende witte

wolken boven weilanden bos en

water, voelen hoe

tijd uit het brein

verdwijnt, longen opleven

het hart herademt

30-1-2022

n.a.v. de Poëzieweek 2022, thema: Natuur, motto: ‘bloesemingen en overvloed’

Bijna is de zon onder, het

donkert maar lantarenpalen

zijn nog niet ontstoken

De ban nog niet verbroken

sta ik in de schaduw

en zwaai hen na

Weer in mijn warme huis

is de stilte vredig en volledig

6-9-2017 

Het jaar dat uitkomst moest bieden, bood

meer van hetzelfde, netto negatief.

Kluitloze kerstboom werd hippe takkekaart,

schitterend lullig.

Dwarsliggers, mooie woorden hebben we

genoeg gehoord. Kies nooit de weg van de

minste weerstand, zo’n enkelband is

ook niet alles.

De jaarwisseling als monastiek moment

van inkeer, mediterend het nieuwe jaar in,

met de blik naar boven al is er geen

vuurwerk aan de hemel.

De kracht van alles geven, alles achterlaten en

goed giechelen. En het fijne is, je hoeft niet

grappig of leuk te zijn. De allermooiste dingen

gebeuren als je ze niet verwacht.

Ook in 2022

Dit gedicht is samengesteld uit krantenkoppen uit de Trouw van vandaag: 31-12-2021

(een poging tot een pantoum)

Ik hou niet van decemberdruil

ik dool door halfdonkere kamers

drentel door bergen rottend blad

december voltooit wat november begon

ik dool door halfdonkere kamers

ik aarzel tussen dichten of verhalen

december voltooit wat november begon

steeds grauwer alles steeds leger

ik aarzel tussen dichten of verhalen

voor verdwenen geliefden

steeds grauwer alles steeds leger

luister naar de stilte maak licht

voor verdwenen geliefden

ze leven door in mij

luister naar de stilte maak licht

wees het licht

ze leven door in mij

ik drentel door bergen rottend blad

wees het licht

ik hou niet van decemberdruil

5-12-2021

Dit is een poging tot een pantoum: een oosterse dichtvorm die bestaat uit een reeks kwatrijnen, waarbij de tweede en vierde regel van elke strofe wordt herhaald als de eerste en derde regel van de volgende.

Al dagen wieg je mee met alle

winden, je nerven gerimpeld

roestkleurige koppigheid in bladvorm

waarom klamp je je vast aan

de tak die je niet meer voedt,

weiger je los te laten? Ben je

bang voor de val, voor oplossen

in novembernevel, vrees je de

leegte die je achterlaat?

25-11-2021

Novembermorgen

wanhopige vrouw

valt veertien verdiepingen

ademloos wachtend asfalt tegemoet

verlost

Dochters

zoeken zin

was dit vermijdbaar?

halfslachtige hulpverleners beteuterd beschaamd

machteloos

Dit is een zgn ‘dubbelelfje’ naar aanleiding van de documentaire ‘Moeders springen niet van flats.’

Een elfje is een gedicht van 11 woorden, verdeeld over 5 regels. 

De eerste regel heeft 1 woord, de tweede regel heeft 2 woorden enz.

De vijfde regel heeft weer 1 woord en bevat meestal een samenvatting van het geheel.

1-10-2015

Schrijfmaatje Aaltje en ik, we deden weer een dichtsessie.

We kozen vijf willekeurige woorden, deze keer uit de mooie recensie geschreven door Nancy Bastiaans van Aaltjes prachtige boek: Het gemis.

Met die woorden maakten we elk een gedicht.

Dit zijn de woorden: Stilt, Gelezen, Gemis, Vluchten, Hachelijk

Dit is Aaltjes gedicht:

Vluchten voor voortdurende oorlogen

Fatsoen wordt een sleets begrip, veiligheid een farce,

de dood een hachelijk jager in begrensd niemandsland.

Het kind gaat op weg, over zee.

Dovemansoren en blinde zieners hebben buiten de hekken

gelezen hoe alweer vluchtelingen komen gevaren;

nota bene in overvolle bootjes, vijf zes zeven.

Waar door harde wind en hoge golven grootmoeder

en de anderen in het woeste schuim verdwijnen,

spoelt het kind levend aan over zee.

Hongerig, vol angst slaapt het verloren

in gaten en kuilen. Het gemis dat niemand stilt, knaagt.

Hard valt het doorheen lege handen.

Dit is mijn gedicht:

Gemis

Ooit gelezen nooit begrepen:

hoe hachelijk ook het heden en

pijnlijk schrijnend het verleden:

vluchten stilt het missen niet

verjaagt het hunkeren niet

ze zitten je op de hielen en

na elke stap na elke struikeling

halen ze je steeds weer grijnzend in

29-10-2021

Dochter is ze, introvert verlegen

de liefste is ze, de allermooiste vrouw

moeder is ze, zus en ‘oma blauw.’

Zuster is ze, hulpverlener, coördinator, directeur.

Collega, trouwe hartsvriendin die aardig schrijft.

‘Big mama’, ‘creatieve lieverd’, ‘wereldwijf’

noemen ze haar, ze hoort het niet.

Tot ze gister een dichter werd genoemd

een echte, een goede. Geschrokken keek ze op want:

klokken beierden onafgebroken,

pioenen barstten open, kommaconfetti,

woordslingers en dichtregels daalden op haar neer,

weg was haar verweer, blozend boog ze

en bedankte ieder die in haar geloofde.

12-6-2018

Voor N

Het hoekje tegen het huis waar je in

de lente al kunt zitten, de plek achterin

waar aardbeien uitbundig groeien. De berk.

Hoe zonlicht ’s morgens over je bureau gaat,

langs planken vol boeken dwaalt, over gezichten

in lijstjes glijdt die dan naar je lachen.

Het brommen van de koelkast, het tikken van

de cv buizen, hoe de vloer voelt aan je

voeten als je ’s nachts moet plassen.

Hoe het huis ruikt als je over de drempel stapt,

welke traptreden kraken, waarom het keukenraam

kreunt, het verhaal van de vlek in de vloerbedekking,

van het lief boven en het leed beneden.

Deze dingen lieten zich niet inpakken in de

dozen die wachten op de verhuiswagen.

Ze hebben zich in je hart genesteld.

3-10-2021

In de tweede ronde van onze dichtsessie op 22-9-2021, verwerkten we deze vijf woorden in een gedicht: Missen Ploffen Mannen Bedachtzaam Dank

Dit werd het bij Aaltje:

Dank

De meeste mannen kunnen

het ploffen van granaten

niet missen maar ze zouden

moeten leren aanvaarden

dat bedachtzaam zijn

een andere vorm is van

behoeden.

En dit werd het bij mij:

Dank

Ik mis ze niet, de middelbare

mannen die neerploffen en

zappen tot het kratje en

het hoofd leeg zijn en

de pens vol

Ik koester ze, de manmensen die

koken en koffie zetten, niet kijken

maar zien, niet horen maar luisteren en

bedachtzaam zoeken naar de waarheid achter

woorden