‘Stel’, zegt ze, terwijl ze haar kauwgum onder de tafelrand plakt, ‘de ware belt aan als ik douche en ik hoor hem niet. Of hij brengt me om middernacht een aubade in mijn voortuin’, ze zwijmelt boven haar cappuccino, ‘ik ren, struikel, val en hoor, liggend onderaan de trap, zijn voetstappen verdwijnen.’
Ze zucht. ‘Of hij staat op de markt een kraam verder maar voor ik mijn sinaasappels heb afgerekend, is hij verdwenen.’
Toen we overgingen op wijn zagen we het: ze moet echt een luidere deurbel, antisliprubbers op haar trap en op de markt niets meer kopen, alleen flaneren.
Ik heb hartelijk zitten lachen om je verhaal. Ik zie het voor me. Erg leuk. En leeftijdloos (nu ja, bijna, kauwgum en een kunstgebit zijn een lastige combinatie;-) ).
Groet, Willy
Haha, wat een heerlijk luchtig verhaaltje <3
🤣 ja hè, voor de broodnodige variatie 😉
😂😂😂
😉😂
Geweldig 😂
Dank 🙏😉🤣
Ik heb hartelijk zitten lachen om je verhaal. Ik zie het voor me. Erg leuk. En leeftijdloos (nu ja, bijna, kauwgum en een kunstgebit zijn een lastige combinatie;-) ).
Groet, Willy
Haha, ja da’s niet handig dan met kauwgom, en pepermuntjes kan je niet plakken 😉🤣