Ik stond in haar ouderlijk huis.

Groot, groen, glanzend, haar moeder had groene vingers.

Bij het leegruimen van het huis, lang geleden, nam zij me mee.

Groene vingers heeft ze niet maar ze bedoelt het goed.

Als ik grijs zie, stoft ze me af.

Als ik verschrompel van droogte, schrikt ze en voedt me.

Vandaag twintig jaar geleden overleed haar moeder.

Ze dacht aan haar toen ze op de radio Heintje hoorde zingen: ‘Ich bau dir ein Schloss.’  

Nog steeds vindt zij dat een drakerige smartlap maar haar moeder zong altijd genietend mee met Heintje.

Ze glimlachte, neuriede mee.

Ik ging er helemaal van glanzen.

11-4-2018