Zovele jaren van zovele loze woorden, holle frases, ontkende verantwoordelijkheden, niet nagekomen beloftes: grof gemengd tot een wankele wal, snel dicht gesmeerd met   lege lachjes en amicale gebaren, gestut met ad hoc regelingen die rakelings ...

Afgelopen week dichtten wij er weer op los, Aaltje en ik (en Aaltjes nieuwe knie deed gewoon mee). We kozen vijf willekeurige woorden uit een boek (deze keer uit: ‘Het ...

In de tweede ronde van onze laatste dichtsessie kozen we uit de bloemlezing van Elisabeth Lockhorn ‘En blauw zal alles zijn’,  weer lukraak vijf woorden en verwerkten die in een ...

Ik rammel aan het harnas, morrel aan het masker, scheur het zelfverkozen rookgordijn aan flarden tot het eindelijk opdoemt:   mijn onbekende onderbewuste, mijn ongekende hart dat straalt en een weergaloze blik biedt op een hemelsblauw ...

Ze zeggen: het lezen van een boek is als een literaire zelfkastijding: getreuzel en gesteggel, alleen voor doorbijters.   Dus verbeelding is een illusie? Laten we eerlijk zijn: begin nou eens met het afbreken van die ...