Een ‘ongelukkig kind’ was achterlijke Bertje

arm van geest en een straf van God; waarom

wachtte hem dan wel het hemelrijk vroeg ik

en ons niet, waarom waren wij niet als Bertje?  

Maar kinderen die vragen worden overgeslagen

door de kanselgalmers, de vingerwijzers, 

de foeifronsers met hun betonnen geboden 

doorgekookt met bitter lof en draadjesvlees, 

met deemoed, dankbaarheid en doodsangst.

Kokhalzend ingeslikt brandden ze in mijn binnenste

tot ik ze overgaf en liet gaan zoals je een 

oude hond uit jouw lijden verlost, over geeft.

Het kind op mijn schoot lust geen lof, kent

geen geboden zonder vragen dwaalt hij 

door de dagen; zijn lijden is diep zijn leven 

zwaar maar zijn lach is licht en hij drukt 

kusjes op mijn kruin als we luidkeels lezen 

over papa jofes en mama mia die hun kindje 

jesus een godsgodswonder noemen.

Blindelings geloven wij elkaar, loven wij elkaar.

1-10-2017