Gisteren deden we weer een dichtsessie, Aaltje en ik.

We prikten om de beurt een willekeurig woord uit een boek en verwerkten deze woorden elk in een gedicht: een CorAaltje.

Deze keer kwamen de woorden uit ‘Cliënt E. Busken’ van Jeroen Brouwers.

Dit waren de woorden in de eerste ronde:

Gebonk, Voordat, Afwacht, Prenten, Hersens.

Dit is Aaltjes CorAaltje:

 

De wolven

 

 

Gebonk op de deur. Voordat we de betekenis

beseffen van wat of hoe duiken we onder.

Koelte en duisternis in de kelder,

laat de wolven maar huilen, zegt vader.

 

Laat de wolven huilen daarbuiten ze dreigen

met tanden door het kelderraam Ze dragen

helmen met lantarenlicht, het oog van hun geweer

op ons gericht. Vader weet van geen betekenis.

 

Zoals de wolf afwacht. Het harig monster. Hij

slaat gaten met granaten. Laat zijn prenten

achter voor doden die opspringen uit hun grafgaten

 

terwijl onze harten exploderen. De splinters

maken onze hersens bewust wat oorlog is.

Laat de wolven maar huilen, zegt vader.

 

En dit is mijn CorAaltje:

Mijmering

 

Gaandeweg haperen mijn hersens almaar

meer, vervaagt mijn verleden, gaan feiten

verloren in gemijmer over vallende bladeren, verdrinkt

mijn vroeger in een zee van onverteerd zeer

 

Mijn hart dat aarzelend afwacht, blijft zich met

bang gebonk inprenten: het komt goed

het komt goed, het komt vast weer goed

voordat het onherroepelijk fout gaat

 

16-11-2022