Met de gordijnen schoof een grijze wereld open en

gaapte met een grauwe muil, mist druilde langs de

ramen, geen licht daagde in het oosten, het was

alsof de dag zich had verslapen of onderweg was

afgeslagen naar een terloopse tussentijd waar

koffie beter smaakt, vrolijk maakt of sneller oplost

maandag was het, en natuurlijk januari; ik droedelde

een doolhof in het stof op de vensterbank, de kamer

rook naar oude eieren en vergeten wasgoed.

De tijd viel in vlokken uiteen als de sneeuw in winters

van vroeger; met beide handen ving ik ze, kneedde ze

groot en rolde ze glad, vouwde een hoedje van de krant van

gisteren en toverde lachrimpels rond strenge ogen boven een witte jas

In de verte hoorde ik luid applaus en onbedaarlijk gegiechel

Iemand gooide een wortel.

Inspiratie: cursus Poëzie on line, les over dichter Bernke Klein Zandvoort