In een maandenlange roes volgde

ik je dans met mijn lief, hoe

je hem voortvarend leidde,

zijn verzet ombuigend in

meebewegen tot hij

eindelijk zich over gaf.

In zijn loslaten van het

leven loste mijn angst

voor jou op.

Dank Dood

Maar Dood

Terwijl zijn lijf verteert in jou, keert

hij soms even weer mijn lief, alsof

zijn ziel me even zoekt, betast,

voor hij weer verder gaat, een licht

levend lief nabij zijn, het briesje in

windstilte, een stemloos spreken

in een lucide droom, een zacht

beroeren van mijn huid in half

ontwaken, een klein bewegen

in mijn ooghoek, een sprankeling

in de ogen van zijn kleinzoon.

Duizendmaal dank daarvoor Dood!

7-2016

Ook in categorie Ultrakort-Vierdaagse