De rituelen de ene kus op de wang werden er later

drie een omhelzing bleef een brug te ver

is hetzelfde ik kruip op de bank koester me in

haar wangen voelen vertrouwd onze geur

nestwarmte koffie appelgebak ‘dat vind jij toch het

lekkerst jammer dat slecht zo lekker is hè?’

‘Hoe zijn hun rapporten nog oorontstekingen met

die buisjes werkt hij nog steeds zo hard? Zo zijn

mannen je zorgt toch wel goed voor hem?’ Ze gaat

verzitten begint de bekende wijd uitwaaierende litanie

van mensenverhalen sporadisch over lief veel over leed

soepel volg ik haar ik ken de mensen hoewel velen amper

als de tijd verstrijkt stokt haar woordenstroom steeds

vaker zoekt ze zinloos in haar geheugen naar namen ‘Dinges’

het duizenddingendoekje duikt op dat zo dankbaar namen

van mensen ziektes winkels soapacteurs vervangt

‘Je weet wel Dinges die op de hoek woonde Dinges

daar kwam jij wel eens toch?’ steeds vaker sla ik

de plank mis heb geen flauw idee weet alleen

dit gaat niet over namen maar over samen

In mijn schoot vouwen mijn handen zich net zo als de hare

Dinges heeft ook in mijn geheugen een prominente

plaats veroverd maar het woord uitspreken doe ik niet

Ik mis haar wil haar hebben niet haar zijn

16-12-2016