voor Nieske
Op weg met ‘een jas van belofte’ en een
rugzak vol vragen, naar het eiland waar tijd
weifelt, leven lichter lijkt, westenwind waaroms
uiteen rukt, de branding verwachtingen weg blaast
en wrok verdwijnt in de golven.
Waar stilte bloeit in bremgeel en weerloos groen,
waar gedachten vertragen, oude woorden vervagen
waar aandacht doet groeien en gloeien, waar
warme armen ogen doen stralen.
Daar struinen oude zielen door de duinen en
jutten nieuwe woorden bij kruidige ochtendthee en
zoete cranberrycake: mei-inoar, ferdivedaasje.
Leven is goed en eeuwig deze week,
sprankelend en licht als de wind in de zon.
Lieve Cora, wat een heerlijk, mooi ontroerend gedicht. Je was weer één geheel met daar te zijn, voel ik. Fijn!
Liefs, Aaltje
Klopt helemaal Aaltje! Ik heb genoten!
Lieve Cora,
Wat een prachtig gedicht, het raakt het hart…
liefs
Elisabeth
Dankjewel Elisabeth, het was ook hartverwarmend!
Prachtige beelden , heel mooi gedicht, Cora.
Dankjewel Nel!
Lieve Cora, ik ben vereerd en ontroerd.
Zo herkenbaar en vanuit het Hart.
Een schitterende foto een omlijsting van al die treffende woorden.
Dankjewel en Liefs.
Nieske.
Lieve Nieske, dankjewel! Het zijn woorden uit het hart voor iets waar eigenlijk geen woorden voor zijn