dichter en dichterbij
Eensgezind besprongen zorgen me
tot ik ze aanlijnde en uitliet
warm was het nog, de lucht vol
van donder en schichten
zwetend keek ik hoe ze speelden met
onweersvliegjes en ziftende muggen.
Toen mijn greep verslapte, lachten ze zich
los en vluchtten, ik zag hoe ze stoplichten negeerden,
walsten over rotondes, fietsers kietelden, ruitenwissers
tot razernij brachten.
Woest zette ik de achtervolging in maar
gaf op toen ze giechelend oplosten in de nacht.
3-2-2017
Je zorgen uitlaten als hondjes. Beeldend verwoord en heel relativerend. Heel mooi.
Dankjewel Vivian!
Zo herkenbaar zo mooi verwoord. Dank, Cora!
Fijn!
Mooi!
Dank!