Soms al in augustus, soms pas als
oktober nadert, is er de morgen dat ik de
gordijnen open en schrik: het licht is uit
Daar is hij weer, mijn winterwolk mijn
meesterdichter, angstenstichter, tijdvertrager
traanaanjager. Grijnzend nestelt hij zich in me
mijn verzet amuseert hem slechts dus
verdraag ik hem oogluikend en volg
mijn door de jaren vergaarde recept:
was de ramen glanzend, wrijf ze op
tot het krimpende licht ongehinderd
binnen stroomt, beweeg buiten, verstil van
binnen, blijf bezig, bemin de daglichtlamp en
verorber fruit, wat korreltjes, een antidip-dragee.
Dat volstaat tot de morgen in januari, soms al
in december dat ik de gordijnen open en opgelucht
opleef: het licht is weer aan.
Prachtig, Cora β₯οΈ.
Haal het licht maar naar binnen.
Doe ik, ππβ€οΈ
In 1 woord prachtig CoraπΉ
Wat fijn, Corry, πβ€οΈ
Heerlijk met die laatste positieve regel op het eind’het licht gaat weer aan! ‘dank je wel voor dit prachtige gedicht. Zo mooi van taal, het rollende ritme, het thuisgevoel en de geborgenheid die ik voel!
Petje af en een dikke knuffel. LiefsAaltje
Dankjewel β€οΈ, ja, het licht komt altijd weer terug, even geduld oefenen π
Heel mooi Cora!
Ik hoef geen antidip- dragee meer. Tijdens het lezen werd het plotsklaps lichter.
Wat leuk, Patricia, dat kan het wonderlijke effect van woorden zijn hΓ¨, ππ