Ogenschijnlijk luchtig zweefde je langs

diagnoses ontweek het woord spon

met ijle draden van dromen een web

van beter weten net zo ragfijn en

doorzichtig als je lichaam langzaam werd

Ik sprak het woord wel uit maar was

niet opgewassen tegen de pijn in je

ogen mijn vingers gleden over je huid

voelden hoe gaandeweg het woord zich

nestelde in je poriën en onverbiddelijk je

leven over nam zich tussen ons

wrong een onoverbrugbare kloof

creëerde die ons levenslange

samen spleet. Jij klampte je vast

aan wat was ik zag wat kwam

27-9-2024

Inspiratie: gedichtenwedstrijd POETICO 2024, thema:

‘Leven met elkaar. Hoe ga jij om met de verschillen tussen jou en de mensen om je heen?’