Het wijze lijf herbergt levenslang wat in het brein verloren ging: stormwind door haren zonnestralen op huid hoe een mond lachte hoe handen streelden hoe een zoen voelde.
Ze rusten in rimpels, plooien en poriën de resten van leven, herinneringen aan voorgoed voorbij.
Ontstaan in een vijfwoordgedichtensessie met Aaltje op 24-1-2020 waarbij we elk een gedicht schreven waarin vijf willekeurig gekozen woorden verwerkt moesten worden. In dit gedicht zijn dat: Huid, Mond, Resten, Wind, Wijze.
6 thoughts on “Levenslang”
Wat mooi weergegeven Cora. Diep gevoeld en doorleefd ?
Wat mooi weergegeven Cora. Diep gevoeld en doorleefd ?
Dankjewel Hannie!
Een doorleefd leven in zo weinig woorden verwoord.
Heel treffend ?
Dank, Nieske! Soms is weinig genoeg …
Heel mooi, het leven vervat in dit prachtige gedicht.
Dankjewel Ellie, soms lukt het: een leven in een gedicht te vatten 😉