Vanaf de achterbank zie ik je instappen,
peilend rondkijken tot onze ogen zich
verrast verliezen in elkaar. Ik ken je maar
wie ben je? Wat gebeurt hier?
Het moment begraaft zich in overvolle agenda’s en
in de jaren, op hoogtijdagen delven we het op.
Vragen elkaar: wat zag je, wat dacht je? Je Elvisblik
je zag meer dan ik wilde, ik smolt onder je
glimlach. Jij was als Ali McGraw maar veel
mooier, je zwijgend kijken fascineerde me en
hoe je mijn bravoure negeerde.
Gaandeweg taant de magie van dat moment, we accepteren
het gelaten, we toosten niet meer op toen, maar op
vandaag. Zoenen boven schuimend bier plots als vanouds
verrukkelijke zoenen tot de ober ons vriendelijk vraagt
minder aanstoot te geven. Blozend wijken we uiteen,
knipogen: weer is een magisch moment geboren.
Prachtig om zulke momenten in woorden te kunnen vatten, zoals jij hier doet!
Dank, ook dat is een manier om vervagen te voorkomen 😉
Juist!! Benijdenswaardig om daar dan ook zo mooi, blijvend, vorm aan te kunnen geven!?
Heerlijk om zulke “fantasieën” ? te hebben. Ik zie de film voor me. Knap gedaan!
Dank Justa!
Hoe magie op elk moment in je leven kan ontstaan. Je hebt het zo mooi uitgedrukt.
Dankjewel Vivian ❤!
Ja heel mooi. Boven een glas bier. That’s where the magic happens.
Ja hè, ‘boven het blond schuimend bier’ ?
Hoe mooi je herinneringen bij je houdt, prachtig!
Dank Ellie, soms kan je met woorden ook een foto maken 😉