hitte hangt tussen olijfbomen, zindert boven
lavendelvelden, golft langs onze lome lijven
we proosten op ons sprookje, wisselen
een koesterende blik, een half woord dat
alles houdt zoals het hoort, niemand is nog
oud of ingestort, vlekjes poetsen we schoon, we
lachen weg wat wringt of bidden het de
hemel in bij een kaarsje in een kerk onderweg
niemand gaat nog dood
rozig smelten we samen, het kreunende bed
overstemt het gerommel in de verte met gemak
geen kus verjaagt ons kippenvel
Mooi beschreven, zo’n moment dat alles nog mooi, gezond en gelukkig leek en er toch zomaar iets van naderend onheil wordt gevoeld en je kippenvel bezorgt.
Precies, zo’n moment dat je je later herinnert als ‘mooi, maar toch …’
❤
😘❤
Dit wordt opnieuw onze toekomstmuziek…
Ja, dat de muziek niet stopt, 😊
Prachtig, Cora!
Dankjewel Elka, ik vind deze zelf ook goed geslaagd
Heel heel erg mooi 😊
Dankjewel Ellie!