Een gedicht, samengesteld uit krantenkoppen uit de Volkskrant en Trouw van 27-11-20
Gruwelverhalen als enige houvast, soms
ronduit smakeloos: schietende kerstman
verdwaalt, helse pakjesavonden, bloedbad dreigt.
Opdat we niet vergeten: doe het rustig aan met de horror.
Hoe begrens je een levenswens? Gegrepen
door de hand van God? Rafelrandjes bijwerken,
is dat niet gewoon doormodderen? Sleutelen aan
je baby? Hij leefde langer dan gedacht, korter
dan gehoopt. Gedood door de tijdgeest.
Gelukkig zijn gesprekken vaak één lange
herhaling van zetten, van koekelekoek en
uilengekras en vergeef me,
ik was een eikel.
Je moet eerlijk zijn: dit nooit weer. Als je snel
wilt, ga alleen, als je ver wilt, ga samen.
Snap het verschil tussen wat echt is
en wat echt lijkt.
Wat goed gelukt! Knap van je! Petje af! Lieve groet Aaltje
Ha, dankjewel, het ‘koppensnellen’ was leuker dan de inhoud van het nieuws in deze dagen,??
Als een vervreemde droom. Mooi verwoord.
Je zegt het, Tineke! Het nieuws deze week was zo chaotisch en vervreemdend, de koppen volstaan al om dat weer te geven, vond ik.