Wat het geheugen weet
maar steeds weer wist:
verdwalen met zware koffers,
scheurende plastic tasjes vol
overbodige cadeautjes, wakker
liggen op martelende matrassen,
dagen zoeken naar bijzondere boeken,
struinen door kerken en musea tot
deuren sluiten of het overvolle brein
besluit te muiten, hunkeren naar
verre verten polderluchten oude
bomen zee maar bovenal naar
eigen kussen, kaas en koffie
Het ruisen van de krulwilg: ha, ben je daar
Het warme welkom van je eigen huis
Prachtig Cora! Ik zie het voor me..
Fijn, dankjewel Hannie!
Vakantie strubbelingen. Prachtig verwoord en zo herkenbaar. Dank Cora!
Dankjewel Tineke!
Vooral de koffie Cora …….thuis….ja toch !,
Ja, Nieske, de koffie, ik weet het, beter geen koffie dan slechte, was het toch ;-)?
Maar ook de Goudse ouwe … jammie 🙂