vlecht ik je met zachte vingers door
mijn dagen, weef je in mijn wereld
dansen we een langzame wals
deinend op ons voorbije samen
Met de jaren zijn scherpe randen
vervaagd, littekens geheeld en als lichte
strepen verweven met mijn rimpels
het dessin van de tijd op mijn huid
Soms in september diep ik ons weer
op, we ruiken de bloeiende lavendel
bewonderen de wolken, gedenken Jonathan
voelen ons verwant in een onbezwaard gemoed
Even
β€οΈ
πβ€οΈβ€οΈ
och wat mooi Cora. Verdriet en gemis accepteren en omarmen, zodat het herinneren weemoedig mooi wordt/blijft.
π©·
May the lights in the land of plenty shine on the truth someday. Leonard Cohen
Dank Vivian π₯°, de tijd heelt. En good old Cohen ook πβ€οΈ
Lieverd, ik ben diep ontroerd.Wat een prachtig gedicht. Ben trots op mijn dichtvriendin.
Dikke kus!
Aaltje
Wat lief van je, dankjewel π₯°
Zo mooi
Dankjewel Patricia ππ₯°
Lieve Cora, ik ben diep geroerd , liefs Nieske.ππ
Wat mooi, Nieske, dankjewel π₯°
Ontroerend mooi Coraβ€οΈπ
Ja, dat doet september soms nog steeds met me πβ€οΈ