In liefde waren woorden al overbodig, lippen

ogen handen zeggen meer. Oorlog smeekt

om stilte in woord en daad. Zo viel ik stil. 

Comfortabel was mijn stil al snel, mijn ogen

sloten zich voor vragende blikken, mijn mond legde

niets meer uit, mijn oren verloren hun

nieuwsgierigheid, hoorden wonderwoorden

voorbij de menselijke stem. 

Tot tussen struiken en vijver het ridderkind in zijn

spel verdiept pardoes het water in struikelt en

zich uit een verloren verte een schreeuw baant,

roestig eerst en bevend, dan krijsend op de

cadans van mijn rennende voeten.

21-8-2016