Het was warm en buiten werd er gesnoeid en gehamerd van jewelste. Maar wij trokken ons daar niets van aan.

Op Aaltjes bloeiende balkon, dichtten wij.

En hoe!

We kozen woorden uit ‘Nachttrein naar Lissabon’ van Pascal Mercier.

Dit waren de woorden in de eerste ronde:

Belevenissen, Beeld, Zweet, Vast, Tevreden

Dit is Aaltjes gedicht:

 

Tevreden

 

De belevenissen met het beeld

houden het zweet vast, tevreden

veegt hij het voorhoofd, lacht

in zichzelf en vingertopgevoelig

 

streelt hij het marmer zacht.

Jaren van houwen en gutsen,

eelt als kussens in zijn ruwe handen

jagen de beitel als wapen tegen macht

 

van rillend versteend verzet

tot rivieren en kloven, door de

berg van oertijd tussen zijn vingers.

Het is gelukt. Hij zweet tevreden.

 

Onder zijn warme hand leeft het.

 

 

Dit is mijn gedicht:

 

 

Beeld

 

 

Heet was het, de zon brandde, zijn

brein pruttelde pap van gisteren

en zo even. Hij veegde zweet van

zijn wangen of waren het tranen

hij wist het niet of nog niet, weigerde

stil te staan bij belevenissen

van zo lang geleden, wilde tevreden

blijven in het heden.

 

Maar het meisje op de

foto bracht onweerlegbaar

het beeld naar vandaag:

hoe ze de pop vast klemde in haar

armen, hoe haar ogen wanhopig

hem aanstaarden, door hem heen keken.

Hoe hij weer verstarde.

 

 

4-9-2023