Onze oogst van vorige maand is verzwolgen door het world wide web.

Dat overkomt digibete dichters nogal eens.

Maar niet getreurd, gisteren gingen we gewoon verder: we kozen vijf willekeurige woorden uit: ‘Als het zaterdag wordt’ van Nicci French:

Dichtbij, haar, horloge, iedereen, liedje

 

Zo verwerkte Aaltje deze woorden:

 

Tijd

 

Steeds naderbij komt het zich vrijmaken

van klokken en horloges. Tijd gaat zijn gang.

 

Bang is ze niet langer. Nog klinkt haar liedje

van verlangen na het geslagen uur.

 

Iedereen verstaat het. Hoor! Dichtbij vlamt

vuur tot gloed. De klok sloeg twaalf.

 

Ze heeft zich vrijgemaakt. De laatste slag

bronst luid het galmgat uit. Tijd om te gaan.

—

 

En dit deed ik met die woorden:

 

Tijd

 

Iedereen zong hetzelfde liedje van niet

omzien dat maakt je maar verdrietig en

gewoon doorgaan dat zou ze gewild hebben

alsof ze haar beter kenden dan ik deed.

 

Roestig en stoffig, verborgen tussen vergeelde

foto’s, vind ik haar horloge, de wijzers verstijfd

in de tijd van toen. Ik houd het dichtbij mijn

hart, voel haar smalle gebruinde pols en

hou mijn adem in. Even beven de wijzers

hervatten dan hun loop als vanouds. De tijd

tussen toen en vandaag verdwijnt.

 

27-8-2024