Uil olm ezel

Landt een uil in een olmtop,
tobt over zijn bijziende blikveld en
de vergeetgaten in zijn kop.

 

Roept naar de grazende ezel beneden hem:
‘Geef me je geheim voor geluk.’
De ezel pogoot op alle vier zijn poten en
balkt: ‘zwiepstaart zwaarte weg,
waai met alle winden mee en DANS.’

 

De aarde dreunt, de olm kreunt,
de uil hip hopt op de hoogste tak,
draait op een poot rond en stort ter aarde.

 

‘Koekoek’ oehoet de ezel.

 

 

20-1-20
Cursus poëzie, les over Peter Verhelst, inspiratie voor dit gedicht was zijn gedicht: ‘Leeuw, schaap, vlakte’

13 thoughts on “Uil olm ezel

  1. Dag dichtvriendin, Hij is schitterend! Hoe jij toch iedere keer weer iets volslagen anders uit je toverdichtdoos te voorschijn haalt!
    Mooi.

Leave a Reply

Your email address will not be published.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.