Verdriet

Een jaar was ik zwaar zwanger van haar, toen
werd ze geboren en bleef. De eerste jaren
een dag- en nacht aandacht eisende
dwingeland die zeurde, gilde, dreinde. Ik sloot
haar op in mijn donkerste kast en gooide de sleutel
weg, woest brak ze uit en klampte zich aan me
vast, nam mijn leven over. Tot ik me overgaf, kom
dan maar, en voor haar een plek maakte in mij waar
we langzaam leerden om te luisteren naar elkaar.

 

Door de jaren vergroeiden we, werden dierbare
huisgenoten. Verdriet is een puber nu, soms
aandoenlijk lief, soms tergend wreed en
brutaal, dan spreek ik haar toe en tegen en
binden we beiden in. Ze maakt zich los nu, zoals
pubers doen, soms, steeds vaker, verdwijnt
ze een nacht, dagen, een maand. Ik mis haar
niet, ik kan goed zonder haar want ik weet dat
ze weerkomt. We zijn van elkaar.

 

ย 
8-9-2016

10 thoughts on “Verdriet

  1. Eerst eendoordenkertje: hoezo een dochter? Toen viel het kwartje en groeide mijn bewondering voor wat je onder woorden wist te brengen. Groot compliment en voor de weg die je ging om die woorden te vinden. Goede kerstdagen,, jaarwisseling en een negatief 2021.

  2. Zit ik hier weer met een bibberkeel. Je raakt zรณ de kern en in zulke goede en mooie bewoordingen. Precies waar je me ondersteboven kiepert. Ik zou je nog even vast willen houden na dit schrijven. Ik doe dat nu dan maar met mijn onbeholpen woorden, je bent รฉรฉn van de liefste dichters die ik ken.
    Aaltje

Leave a Reply

Your email address will not be published.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.