Als je zo lang samen bent
kuch je als hij hoest
vind je wat hij kwijt is
vul je vanzelf zijn zinnen aan
lach je toch weer om die belegen grap
Al je zo lang samen bent
deel je vrienden in drieën
van jou van mij van ons
schuiven families van koud naar
lauw naar warm en soms weer terug
Als je zo lang samen bent
is elkaar verliezen iets
wat anderen overkomt
tot je ’s morgens wakker wordt van
de stilte en ziet dat zijn borst niet beweegt
Heel mooi Cora. Die stilte aan het eind is voelbaar.
Mijn man overleed in de vroege ochtend, nadat het gesneeuwd had. Wij werden wakker van de stilte die sneeuw met zich meebrengt, tot we werden opgeschrikt door dat snerpende telefoongeluid om half zeven…
De sfeer op zulke dagen vergeet je nooit.
Och Vivian, ja, die sfeer op dat moment, die dag, is onvergetelijk, dat etst zich in je, hè? Dan raakt dit je … ❤️❤️
Het raakt precies en god, wat raakt het…
Liefs,
Aaltje
Ja, lieverd, ik weet het ❤️
Auw 😥❤
Oef, sorry?
Ontroerend! En heel indrukwekkend geschreven!
🙏 dankjewel Elly ❤️
Zo mooi weergegeven.
Hartverwarmend. Het raakt me.
Wat fijn Patricia, dankjewel!❤️
Dat raakt, pff .. ❤
Ja, sorry, die hakt er wel in hè …
Ja, maar mooi, hoor!
Oke 🙏😊❤️